เขาก็โทรศัพท์มาบอกว่าพี่สีมาเสียแล้ว ถ้าอรไม่หลงทางซะก่อนเหตุการณ์ใน วันนี้คงจะไม่เกิดขึ้น”
พูดจบก็ยกผ้าเช็ดหน้าชับนํ้าตาที่เอ่ยล้นออกมา แขกผู้ใหญ่ท่านนั้นใช้ มือลูบศีรษะพี่อรเบาๆ อย่างเอ็นดูและเห็นใจกล่าวว่า อร! แพยางโดนัสลอยน้ำ อรอย่าคิดมากเลย มันไม่ใช่ความผิดของอร สีมาเขาสบายแล้วเหลือแต่หนูเองนี่แหละ ซึ่งจะต้อง เข้มแข็ง เพี่อเป็นหลักให้กับลูกๆ ต่อไป” เว้นระยะครู่หนึ่งแล้วกล่าวต่อมาว่า “แล้ว ทางเจ้านายเค้าว่าอย่างไรบ้างหล่ะ มีเงินประกันมิใช่หรือ”อรไม่ทราบเหมือนกันค่ะ แต่เห็นเพี่อนๆ ของพี่สีมาบอกว่ากำลังจะทำ เรื่องเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ ตอนนี้อรคิดอะไรไม่ออกทั้งนั้นค่ะ มันตื้อไปหมด”ถ้ามีอะไรที'ลุงพอจะช่วยได้ อรบอกลุงนะ ไม่ต้องเกรงใจ สีมาเค้ากิเป็น คนคนหนึ่ง ไม่น่าจะอายุสันเลย ลุงละกิเสียดายจรงๆ ที่คนโกงบ้านโกงเมืองไม่ ยักจะตายซะที่ อายุยืนกันจรงๆ”พระลวดจบไปเรียบร้อยแล้ว กระเพาะปลาร้อนๆ และนํ้าเย็นถูกนำมา เสิร์ฟแต่แล้วจู่ๆ แมวลีลวาดตัวหนึ่งที่นอนหมอบอยู่ข้างๆ ศาลาพลันเกิดอาการ สะดุ้งพรวด ส่งเสียงร้องลั่น และกระโจนข้ามโลงศพไป พร้อมทั้งสายลมที่กรรโชก มาวูบหนึ่ง“เมี้ย'ว"ทุกคนสะดุ้งสุดตัว นั่งนึ่งชะงักงัน ต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่กใบหน้า ทุกคนซีดเผือด ข้อแขนไม่เว้นแม้แต่ผมและพี่อร เสียงพี่โรจน์ร้องถามลั่น “อะไรกัน! สุริยน ไอ้แมวบ้านั้น มันมาจากไหน” สุรืยนส่ายหน้า“ผมก็ไม,ทราบเหมือนกันครับ แต่ เอ๊ะ! เมื่อครู่ผมเห็นมันกระโดดออก มาจากข้างศาลานี่แหละ“คงไม่มีอะไรหรอก มันคงจะตกใจที่ได้เห็น...”พ่อพูดออกมาแล้วก็หยุด นึ่งไป แล้วหันมาประคองร่างพี่อร ปลอบโยนเบาๆ “ไม่เป็นไรลูก! ไม่เป็นไร” ' ห่วงยางโดนัสสูบลม เมื่อแขกเหรื่อต่างทยอยกันกลับไปฟักผ่อนใกล้จะหมดพี่อรก็หันมาถามว่า “ใครจะอาสานอนเป็นเพื่อนด้วยบ้าง” ผมรีบอาสาทันที “เดี๋ยวผมเฝืาเอง พี่อร เผื่อพี่สีมาจะลุกขึ้นมาคุยกับผมบ้าง” ผมพูดออกไปด้วยความคึกคะนอง จน พ่อต้องหันมาเตือน “พูดดีไปเถอะ เดี๋ยวสีมาลุกมาจริงๆ แล้วจะวิ่งหางจุกตูด” ผมมองหน้าพ่อแล้วก้มหน้าหงอยๆ“แม่! เดี๋ยวผมนอนกับน้าพรด้วย จะนอนเป็นเพื่อนพ่อ” เสียงลุริยนร้อง บอกเบาๆ ปรากฏว่าคืนนั้นมีผม สุริยน และเพี่อนของพี่สีมาอีก 5-6 คนนอน เป็นเพื่อนศพพี่อรหันมาบอกว่างั้นเดี๋ยวพรไปที่บ้านพี่นะ เอาผ้าห่มกับหมอนมาด้วย กล้าไปหรือเปล่า” ผมยิ้มรับ “โธ่! พื่อร พี่อรอย่าลืมนะว่าพี่สีมาหน่ะ ห่วงยางคอแฟนซี เป็นพี่เขยผมนะ ผมจะกลัว อะไรกับพี่สีมาผมซี้กับพี่เขาจะตายไป” ผมก็พูดไปยังงั้น แต่ลึกๆ ในใจผมก็เกรงๆ อยู่เหมือนกัน “งั้นนี่! เอ้ากุญแจรถ กุญแจบ้าน เบียร์ในตู้เย็นก็มีนะ ถ้าอยากจะ กินก็หิ้วติดมือมาก็แล้วกัน” พี่อรบอกผมพร้อมทั้งยื่นกุญแจรถยนต์มาให้ ผม หันไปทางสุริยน “ไปด้วยกันไหม” สุริยนส่ายหน้าไม่ละน้าพรผมอยากจะจัดข้าวของให้มันเข้าที่ข้างทางซะก่อน ทำไม! น้า พรไม่กล้าไปเหรอ”
แพยางโดนัส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น