วันจันทร์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2558

วิธีการทำงานของห่วงยางโดยมีตัวคอนโครลควบคุมระบบ

“ก็สุดแล้วแต่พี่เถอะจ้ะ ชาติหน้าเราคงได้เป็นเนื้อคู่กันอีก เพราะเราเป็น คู่กันไปอีกหลายชาติ หลายภพ พี่ดำปันจ๊ะ ทองมูลกับลูกต้องไปก่อนนะพี่ หมด เวลาแล้ว ตาหนูมาหาแม่เร็ว” บอกพลางร้องเรียกบุตรชาย เด็กน้อยเงยหน้า  แพยางแฟนซีราคาถูก ขึ้นสบตาผู้เป็นบดา คำปันบรรจงหอมแก้มเด็กน้อยอย่างอาวรณ์ เด็กน้อยค่อยๆ เดินไปหามารดาช้าๆ โบกมืออำลาพร้อมกับริวลำแสงสีรุ้งห่อหุ้มร่างกายของทั้ง สองล่องลอยหายไป ดำปันสะดุ้งตื่นนั่งทบทวนความฝันแล้วตัดสินใจอย่างใด อย่างหนึ่งอย่างแน่นอนอีกสองสามวันต่อมาในหมู่บ้านก็ปรากฏร่างของภิกษุรูปหนึ่ง ร่างสูงสง่า ห่มจีวรสีกรักเก่าๆ แบกกรดเดินช้าๆ ไปตามท้องถนนขนานไปกับทุ่งนา จุดหมาย ของท่านคือ ความวิเวก เพื่อหาโมกขธรรมตามรอยพระพุทธองค์ของดูท,ไทรทัพท'มาบอกว่าพี่สีมาตายแล้ว เป็นลมล้มพ่ปในฟ้องน้ำ ตอน'นีศพอยู่ทIโรงพยาบาล”hospital  lผมยืนนิงเป็นรูปปัน ดวงใจแทบจะแตกสลๅยเ,พรา-พี่ล้มาเปัน^เขยคน เดียวของผม ทีผมร้กและเทิดทูนพี่สืมาเป็นคนอุปการะนละแยงดูผมใฟ้^^ ตงแตมธยม จนกระทังผมมงานมการทำ คิดแล้วนำตาของผมพลันร่วงพรูออกมา ไม่สามารถทีจะกลันเอาไว้ได้ และหลังจากนั้นความโกลาหลกิเกิดขึ้น เสียง โทรทัพทัสายแล้วสายเล่าที่โทรทัพท์เข้ามาสอบถามจากบรรดาพี,น้องเพื่อนยู่งขณะนั้นฟอกลับมาจากตลาด เห็นอาการของแม่และของผม พ่อก็ สอบถามด้วยความสงลัยว่า “เป็นอะไรทัน เกิดอะไรขึ้นรึ” ผมหันหน้าไปสบตา ทับพ่อบอกพ่อไปด้วยน้ำเสียงอันแหบพร่าว่า ‘‘พี่สีมาตายแล้วครับพ่อ ตอนนี้คพ อyที่โรงพยาบาลพี่สาวและเพื่อนๆของพี่สีมากำลังรอรับคพกลับมาไว้ที่วัดครับ" “หา! อ:น้?นะ ” พ่อย้อนถามเสียงละลาละลัก  ผมจึงต้องบอกอีกครั้ง “ ห่วงยางโดนัสลอยน้ำ พี่ สีมาตายแล้วครับพ่อ เมื่อตอนสายๆ ของวันนี้เอง” พ่อยืนนิ่งอีกคน สีหน้ายัง ไม่หายจากอาการตกใจ ผมรู้ว่าพ่อเสียใจมากเช่นทัน แต่พ่อไม่แสดงอาการ ออกมา พ่อเป็นคนเก็บความรู้สีกได้ดีมากๆ คนหนึ่ง “แล้วนี่! โทรบอกสาโรจน์ หรือยัง” พ่อเอ่ยถึงพี่โรจน์พี่ชายคนรองของผม “ผมโทรไปบอกแล้วครับ ประมาณ สีโมงเย็นพี่เขาถึงจะมา เพราะตอนนี้พี่เค้าพาลูกไปหาหมอ”ถ้าอย่างนั้น ก็รีบเก็บเสื้อผ้า และของใช้ที่จำเป็น สาโรจน์มาถึงที่นี่ จะ ได้ไม่ต้องเสียเวลารอ แล้วเออ! ตอนนี้พี่สาวเค้าอยู่ทับใคร พี่เค้าบอกหรือเปล่า” พ่อไม่วายเป็นห่วงบุตรสาวคนโตคงจะไม่เป็นอะไรหรอกครับ เพราะตอนนี้มีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ของพี สีมาอยู่เป็นเพื่อนที่โรงพยาบาล” ผมตอบไปตามทีพีสาวบอก พ่อพยักหน้ารับ ทราบและแล้วผมทับพ่อ-แม่ก็รีบเก็บเสื้อผ้าและสิ่งของเครองใช้ที่จำเป็น แพ็คใล่ กระเป๋า รอพี่สาโรจน์ จนกระทั่งพี่สาโรจน์มารับทุกคนมุ่งหน้าไปวัดที่ซึ่งศพของพี่สีมาตั้งอยู่ ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านผมร่วมๆ ร้อยกิโลเมตร เมื่อไปถึงวัดก็เป็นเวลา พลบคนั่พอดีบนศาลาวัดคลาคลํ่าไปด้วยผู้คนที่ต่างเคารพและนับถือในตัวพี่สีมา ผม พ่อ-แม่และพี่สาโรจน์รีบลงจากรถตรงดิง แพยางโดนัสภาษาอังกฤษ ไปยังศาลาพบพี่อร พี่สาวผล กำลังนั่งร้องไห้ สะอึกสะอื้น นัยน์ตาชํ้าแดง เหมือนคนที่ผ่านการร้องไห้มา อย่างหนัก เมื่อพี่สาวพบหน้าพ่อกับแม่ก็เดินตรงเข้ามาสวมกอดกับแม่ร้องไห้ เสียงสั่นเครือ “แม่! พี่สีมาตายแล้ว” พูดจบก็ร้องไห้โฮ ออกมาอย่างไม่แคร์กับ สายตาของใคร แม่กอดพี่สาวไว้แน่น ใช้ฝ่ามือตบหลังบุตรสาวเบาๆ อย่าง ปลอบโยน ผมพ่อและพี่สาโรจน์เดินตรงไปยังแท่นที่ตั้งศพของพี่สีมา พบว่าพี่ สีมานอนสงบนิ่งอยู่ในโลงไม้สี่เหลี่ยม



แพยางโดนัส

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น